در سال ۱۹۹۷ میلادی، اریث گیزنبورو در پایتخت فراموش شدهٔ فاینال فانتزی ۷ به دست سفیروث و شمشیر او کشته شد تا یکی از آخرین حماسه‌های عصر پیش از عصر شبکه‌های اجتماعی متولد شود. درگذشت او به گونه ای نهایی و برگشت ناپذیر بود که معمولاً در بازی‌های ویدئویی دیده نمی‌شد در نتیجه خیل عظیمی از پیام‌ها در فروم‌ها و شایعات به وجود آمد که بر این اصرار داشتند که این پایان داستان اریث نیست. که این اتفاق دروغی مثل «پدر من برای نینتندو کار می‌کند» بود که دهه‌ها ادامه خواهد یافت. تا جایی که چهار سال پیش ویدئویی با نام «ایستراگ به زندگی برگشتن دوبارهٔ اریث» در کانال کوچکی در یوتیوب بیش از یک میلیون بازدید خورد با اینکه در توضیحات ویدیو درج شده بود که این دروغ سیزدهی بیش نیست.
در سال ۲۰۲۰ فاینال فانتزی ۷ ریمیک منتشر شد و به سریع‌ترین عنوان فروش رفتهٔ انحصاری پلی استیشن ۴ تبدیل شد. ریمیک در عوض اینکه تئوری‌های «اریث زنده می‌ماندـ» و آنهایی که هنوز در انکار بودند را در نطفه خفه کند داستان را با نقطهٔ اوجی که همه چیز را دگرگون می‌کرد و با جمله ای از جانب سازندگان با شرح «سفر نامشخص ادامه خواهد یافت» به پایان رساند. حال بیست و هفت سال پس از به نمایش کشیدن آن تراژدی که در تاریخ بازی‌های ویدئویی جاودانه شده کارگردان فاینال فانتزی ۷ یوشینوری کیتاسه این فرصت را دارد که این رویداد را دوباره در فاینال فانتزی ۷ ریبرث خلق کند. آیا او این کار را خواهد کرد؟ کیتاسه در گفتگو با British GQ می‌گوید: «کل داستان ریبرث به این نقطه اوج داستانی دراماتیک منتهی می‌شود. فکر کنم بازیکنان به این ایده که هر یک از شخصیت‌های این جهان که اریث را می‌شناسند و با او تعامل می‌کنند برداشت‌های متفاوت خود از سرنوشت و تقدیر و اینکه آیا می‌خواهد پیروی آن باشند دارند.»
در این مقاله ما قصد نداریم یکی از مورد انتظارترین رویدادهای بازی را لوث را کنیم. در مصاحبه با کیتاسه که اکنون تهیه کنندهٔ ریبرث است و کارگردان نائوکی هاماگوچی پیش از عرضهٔ بازی، مشخص است که هیچ راهی برای گریز از میزان اهمیت و کلیدی بودن سرنوشت اریث در این حماسه وجود ندارد. این بازی شاید به شما اجازه دهد پیانو بزنید، با روبات‌ها ورق بازی کنید و یا رژه نظامی مورد علاقهٔ خود را اجرا کنید اما پتانسیل رخ دادن یا ندادن این تراژدی است که قلب تپندهٔ بازی است و داستان و مدت زمان بیش از صد ساعت آن را سرپا نگه می‌دارد. از همان دقایق آغازین بازی اشاراتی مبنی بر اینکه شاید این بار همه چیز فرق کند دیده می‌شوند. کیتاسه در این رابطه می‌گوید: «اگر ما فقط داستان اورجینال را دنبال می‌کردیم بازی نوستالژیک می‌شد اما دیگر در آن خبری از تعلیق نبود.»
این واقعاً شکل متا اما کاملاً مجذوب‌کننده‌ای برای تجربهٔ بازی است. تصور کنید دارید ریمیکی از فیلم سینمایی هفت را تماشا می‌کنید و به قسمت «چه چیزی در جعبه است» می‌رسید و می‌بینید که آنچه در جعبه است بخش اصلی میمهانی افشای جنسیت نوزاد برد پیت و گویینت پالترو است. همین موضوع باعث می‌شود به‌سرعت درک کنید چقدر داستان‌سرایی سرشار از ریسک است. طبق گفته‌های سازندگان ریبرث بازی در اصل قرار نبود در پایتخت فراموش شده به پایان برسد هرچند وقتی وارد چشم‌اندازهای جهان باز و مینی گیم‌های بازی می‌شوید تصورکردن پایانی دیگر دشوار می‌شود و این سرنوشت اریث است که مثل سؤال آزاردهنده‌ای شما را به پیشروی هرچه بیشتر ترغیب می‌کند. با گذشت تمام این سال‌ها شما باید بدانید که آیا این اتفاق دوباره رخ خواهد داد یا خیر. کیتاسه می‌گوید: «وقتی ما پروژه را شروع کردیم می‌دانستیم که بازی اول با فرار از میدگار به پایان می‌رسد و هنوز بر سر اینکه بخش دوم سه‌گانه در کجا به پایان برسد تصمیمی گرفته نشده بود. بااین‌حال به شکلی طبیعی برایمان مشخص شد که پایتخت فراموش شده بهترین نقطهٔ عطف در داستان خواهد بود.»
جایگاه ریبرث به‌عنوان بخش دوم تراژیکی در یک حماسهٔ باشکوه خیلی منطقی‌تر به نظر می‌رسد وقتی متوجه می‌شوید که یکی از شاخص‌ترین لحظات دوران کودکی کیتاسه تماشای جنگ ستارگان: امیدی تازه به همراه پدرش بوده است. در سال‌های پس از این رویداد، این پسر بزرگ شده و کارگردانی عناوین افسانه‌ای چون Chrono Trigger و Final Fantasy 6 را انجام می‌دهد و درعین‌حال شیفتهٔ بازی‌هایی چون ماریو و زلدا می‌شود تا جایی که یک‌بار تمام روز را پای کنسول دوستش سپری می‌کند. پدر او چندان از سرگرمی منتخب پسرش راضی نبود از همین رو کیتاسه برای جلب رضایت پدرش رؤیای رساندن بازی‌های ویدئویی به جایگاه آثار هنری و هم تراز با آن فرنچایز عملی تخیلی رکوردشکن را در سر می‌پروراند. راه‌حل او برای محقق کردن رؤیایش؟ سری نقش‌آفرینی که شامل شاهدخت‌های سربه‌هوا، جادوگران عاقل و خرس‌های پرنده به نام موگل می‌شود. تا سال ۲۰۲۴ سری فاینال فانتزی بیش از ۱۸۵ میلیون نسخه در سرتاسر جهان فروش داشته است.
فاینال فانتزی ۷ به نوبهٔ خود عجیب و غیرمنطقی است، ملودرام زیادی ندارد و در بعضی جاها دیدگاه‌هایش از مد افتاده اند اما موضوعات اصلی اش به شکل عجیبی برای دههٔ نود خوش بین آینده نگرانه و پیشگویانه بود. داستان بازی دربارهٔ چیست؟ یک کمپانی فوق کاپیتالیستی در طی جستجوهایش برای پیدا کردن منابع طبیعی رو به پایان سیاره و نابودی آن، چیزی را پیدا می‌کند که باید مدفون باقی می‌ماند. در عوض اینکه از اشتباه خود درس عبرت بگیرد کمپانی از این منبع سواستفاده می‌کند و حال تنها چیزی که می‌تواند جهان را از نابودی حتمی نجات دهد گروه کوچکی از قهرمانان هستند که رهبر آنها مدل مویی دارد که پیروی قوانین فیزیک و جاذبه نیست و شمشیر باستر را در اختیار دارد. کیتاسه می‌گوید: «بستر کلی بازی به شیوه ای طراحی شده که دیدن معضلات دنیای واقعی در آنها بسیار ساده است و استعاره ای برای انواع و اقسام مشکلاتی است که امروزه با آنها دست به گریبان هستیم.»
در بازی اورجینال فاینال فانتزی ۷، جنگجویان محیط‌زیست آوالانش نمایندهٔ سناریویی بودند که در آن اگر اعضای Just Stop Oil در عوض تمرکز بر روی پرت کردن سوپ بر روی نقاشی‌های تاریخی و گرانقیمت بر روی دست خود تیربار سوار می‌کردند. یکی از موهبت‌های بزرگ ساخت ریبرث برای پلی استیشن ۵ این است که قدرت گرافیکی این نسل کنسول تصویری بسیار واضح‌تر از آنچه که چه بر سر جهان طبیعی خواهد آمد اگر کلاد، برت، تیفا و سایر اعضای تیم در انجام ماموریتشان شکست بخورند. دشت‌های صاف و پیکسلی جونون با مناظر وسیع و چشم نواز، صخره‌های زمخت و انواع و اقسام طبیعت وحشی دفرمه جایگزین شده اند. در طول ماجراجویی‌هایتان حس و حالی از رئالیسم جادویی به شما القا می‌شود به گونه ای که انجام آن با استفاده از سخت افزارهای موجود در سال ۱۹۹۷ شدنی نبود. هاماگوچی می‌گوید: «اغلب اوقات اینطور نیست که چیزی تغییر کرده است بلکه همیشه در آنجا بوده است.»
در مرکز تمامی این تروماهای زیست محیطی اریث قرار دارد. آخرین بازمانده از یک نژاد جادویی باستانی که قادرند با لایف استریم سیاره ارتباط برقرار کنند. اگر این توصیف تا حد زیادی شبیه جِدایی است که کیتاسه در دوران کودکی خود شیفتهٔ آنها بود خیلی عجیب نیست که ریبرث جنگ ستارگان: امپراتوری ضربه می‌زند اوست. علی رغم اضافه کردن طیف وسیعی از محتویات جدید و CGI به هر انتشار مجدد استار وارز جورج لوکاس هرگز داستان اصلی سه‌گانه ی اورجینال خود را تغییر نداد. برخلاف استاروارز، فاینال فانتزی ۷ ریبرث با ایده ای تقریباً دیده نشده در داستانی در حد و اندازهٔ تاثیرگذاری خود در فرهنگ بازی‌های ویدئویی بازی می‌کند. هاماگوچی و کیتاسه بر اینکه فکر و توجه زیادی دربازبینی هایشان صورت گرفته است تاکید داشتند و این حقیقت را می‌شود در همان بخش‌های آغازین ریبرث مشاهده کرد. این یک بازگویی توسعه یافته تر از داستان اورجینال است که تمامی عناصر موجود در خود را تقویت می‌کند تا ضربهٔ نهایی را به بازیکنان وارد کند. مگر اینکه آن اتفاق به خصوص نیوفتند…
هاماگوچی می‌گوید: «هر موقع که چیزی را عوض کنید به آن واکنش منفی نشان داده می‌شود. چیزی که موفقیت یا شکست ریمیکی این‌چنینی را تعیین می‌کند میزان احترامی است که به داستان اصلی در آن گذاشته شده است. اکثر اعضای تیم سازنده از جمله خود من وقتی کم‌سن‌وسال بودیم فاینال فانتزی ۷ را بازی کردیم و این بازی باعث شد بسیاری از ما مسیر ساخت بازی‌های ویدئویی را پیش بگیریم. من ایمان دارم که این حقیقت در تمامی تصمیمات و تغییراتی که گرفته‌ایم خودش را نشان خواهد داد.»
منبع: GQ
