گرچه میدان مغناطیسی زمین تا حدی از زمین محافظت میکند، فعالیت خورشیدی باز هم بر ما تأثیر میگذارد. نمونهای از این تأثیر، نورهای شمالی و جنوبی یا شفقهای قطبی هستند. این نورها زمانی ظاهر میشوند که ذرات خورشیدی با برخورد به جو فوقانی زمین، اتمها را برانگیخته کنند و بهاینترتیب آنها را به وضعیت پرانرژی منتقل کنند. اتمها پس از آرام شدن، نورهایی را به رنگهای مختلفی مثل قرمز، سبز و آبی منتشر میکنند. این نمایش چشمگیر در نزدیکی قطبهای مغناطیسی زمین رایجتر است.
فعالیت خورشیدی همچنین میتواند باعث تقویت موجهایی در خطوط انتقال شبکههای برق شود. یک نمونه از این اتفاق قطعی برق کبک کانادا در سال ۱۹۸۹ بود. از آثار دیگر میتوان به تغییرات چگالی ذرات جو فوقانی اشاره کرد. این اتفاق میتواند به خطاهایی در دستگاههای مجهز به GPS و گرمایش جو فوقانی زمین منجر شود. بهاینترتیب ضخامت جو برای ماهوارههایی که در مدار پائین زمین قرار دارند افزایش مییابد.
در نتیجه، برخی ماهوارهها ارتفاع خود را از دست میدهند و در جو میسوزند. چنین اتفاقی برای یک دسته از ماهوارههای جدید استارلینک در فوریه ۲۰۲۲ رخ داد.
در صورتی که فعالیت خورشید شدیدتر شود، احتمال تأثیر طوفان خورشیدی بر انسان و ایجاد مشکلات برقی در ماهوارهها هم افزایش خواهد یافت. در چنین شرایطی فضاپیماها باید در حالت امن یا safe mode قرار بگیرند. در این وضعیت بسیاری از سیستمهای آنها غیرفعال میشوند.
جامعه بشری بهصورت پیوسته در زمینهی زیرساختهای برقی و توسعهی فناوریهای فضایی پیشرفت میکند. عدم نظارت بر آب و هوای فضایی و منشأ آن، میتواند آسیبپذیری چنین فناوریهایی را افزایش دهد، اما اگر بدانیم چه چیز در انتظارمان است، بهتر برای آن آماده خواهیم شد. درحالحاضر، شبکههای برق به گونهای ساخته میشوند که کمتر مستعد نوسانات برق باشند و ماهوارهها برای مقابلهی بهتر با آبوهوای فضا طراحی میشوند.
با وجود تمام آمادهسازیها، به درک بهتری از ستارهمان نیاز داریم. کارشناسان در حال حاضر گزارشی دقیق از رصدهای گذشته دارند و بهصورت پیوسته روشهای رصد خورشید و آب و هوای فضایی را با استفاده از ماهوارهها توسعه میدهند. همچنین بشر در حال بهبود مدلهای علمی است که امکان پیشبینی فعالیت خورشیدی را میدهند. چرخهی خورشیدی فعلی میتواند توانایی انسان برای مقاومت در برابر این اتفاقها را افزایش دهد.