وقتی بیهوش میشویم چه اتفاقی میافتد؟ تا همین اواخر پاسخ علمی چنین سؤالی این بود: ما کاملا مطمئن نیستیم که هنگام بیهوششدن چه اتفاقی میافتد. مطالعهای جدید برای اولینبار با شناسایی مسیر ژنتیکی بین مغز و قلب که مسئول غشکردن محسوب میشود، پاسخ این معما را روشن کرده است.
غشکردن یا اصطلاح علمی آن سنکوپ، اتفاق بسیار رایجی است و حدود ۴۰ درصد از ما حداقل یکبار آن را در زندگی خود تجربه میکنیم. این اتفاق ممکن است پاسخی به موقعیتهای مختلفی مانند گرمای بیشازحد، مشاهدهی خون و سوزن یا حتی دفع دشوار مدفوع باشد.
دیدگاه معمول در میان دانشمندان علوم اعصاب این بوده است که درطول یک دوره غشکردن، مغز سیگنالهایی را به قلب ارسال میکند و قلب براساس این سیگنالها واکنش نشان میدهد. وجه تمایز مطالعهی اخیر این است که محققان قلب را بهعنوان اندام حسی خود درنظر گرفتند و فرض کردند که این ارتباط میتواند به هر دوصورت اتفاق بیفتد.
وینیت آگوستین، نویسندهی ارشد مطالعه و استادیار دانشکدهی علوم زیستی دانشگاه کالیفرنیا سندیگو میگوید: «چیزی که ما دریافتیم این است که قلب هم سیگنالهایی را به مغز ارسال میکند که میتوانند عملکرد مغز را تغییر دهند.»
تیم تحقیقاتی برای هدایت پژوهشهای خود به علم بسیار قدیمی روی آورد. برای اولین بار در سال ۱۸۶۷ رفلکس بزولد-جاریش (BJR) که تصور میشد با غشکردن مرتبط است توسط محققان توصیف شد. این بیماری با سه علامت کلاسیک همراه است که هر کسی که قبلا غش کرده باشد احتمالا آنها را تشخیص میدهد: کاهش ضربان قلب، تعداد تنفس و فشار خون. باوجود اینکه دانشمندان بیشاز ۱۵۰ سال است که از BJR اطلاع دارند، هنوز هم چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد مسیرهای عصبی زیربنایی آن وجود داشت.
تحقیق اخیر روی نوع خاصی از سلولهای عصبی بهنام نورونهای حسی واگ (VSNs) در قلب انجام شد. VSNها بخشی از خوشههایی بهنام «گره گانگلیون» هستند که خود آنها هم بخشی از عصب واگ بهشمار میروند.